Wpływ emocji na układ oddechowy

Specjaliści uważają, że jednym z największych zagrożeń układu oddechowego jest zwykłe przeziębienie. Przeziębienie jest chorobą dolegliwą, która powoduje infekcję bakteryjną narządów górnych: nosa, jamy nosowej, gardła i krtani. Zarodki odpowiedzialne za infekcję zalegają w organizmie nawet przy dobrym zdrowiu i są prawie zawsze obecne w gardle. Te drobnoustroje obniżają odporność organizmu zainfekowanej osoby i atakują membrany układu oddechowego, powodując symptomy przeziębienia.
Jest ogólnie znanym faktem, że człowiek łatwiej ulega przeziębieniu, gdy odczuwa zmęczenie, brak snu i jego ogólny stan zdrowia znacznie się pogarsza. Duży wysiłek emocjonalny może spowodować zubożenie rezerw odporności psychicznej do tego stopnia, że poważnie wzrasta podatność na zachorowanie i zwiększa możliwość przeziębienia. Wstrząsy i konflikty emocjonalne, niepokój i strach, czynią organizm szczególnie wrażliwym na choroby układu oddechowego.
Choroba taka, jak gruźlica płucna, atakuje organizm człowieka, gdy jego ogólne zdrowie ulega poważnemu pogorszeniu. Brak odpowiedniego odżywiania i chroniczny wysiłek stanowią czynniki, które sprzyjają zachorowaniu na gruźlicę. Niepokój i wstrząsy emocjonalne wpływają na brak apetytu i poczucie zmęczenia. Wśród chorób, które mogą zaatakować układ oddechowy, jest astma. Jej przyczyną mogą być również motywy emocjonalne. Można powiedzieć, że astma jest przejawem alergii. Ktoś, kto cierpi na tę dolegliwość, może nie odczuwać jej symptomów przez całe lata, jeśli utrzymuje dobry stan zdrowia i zachowuje rezerwy życiowe. Jeżeli jednak zdrowie danej osoby ulegnie pogorszeniu, a jej siły witalne osłabną, będzie ona narażona na nabycie tej choroby.
Zaobserwowano interesujący fakt, że powiązania między emocjami i astmą były już znane lekarzom przed pojawieniem się nowoczesnych koncepcji na temat powstawania alergii. Ponad wiek temu pisał na ten temat doktor N. H. Allen w swoich naukowych publikacjach. W jednym z artykułów wykazał, że emocje mają poważny wpływ na powstawanie astmy i duszności. Pisał: „Jestem głęboko przekonany, że nadmierne emocje, niepokoje i poczucie strachu bezsprzecznie determinują kryzys astmatyczny”.
Na podstawie badań stwierdzono, że osoby, które zapadały na tę chorobę, przedtem przeżywały kryzys emocjonalny i były poddane dużemu wysiłkowi psychicznemu.